لیکوال: عصمت الله زهیر ، پښين

October 1, 2014

یو خو ژورنالیزم هم دې ځینو،ځینو په خپلو تجاراتي هڅو وشرمولو ، د خبریالۍ یې سم دم د استاکار دکان جوړ کړی دی که یې خوله ور خوږه کړې خو خیر به دي ایمان ته ورسیږي او که یې تر غوښتني کم ورسره ومنې داسي به دي په سکرو تور کړي ته به وایې یو دي غاښونه سپین پاته دي :

د پردۍ میرمنو عکسونه به درپسي د پردۍ ایي.ډي. شریک کړي دایې مور ده ، دایې خور ده ، دا یې میرمن ده .

خو خپله چي څادر تر سر لونګټه کړي په تور ګیټ ور داخل سي خړه لفافه را واخلي یو نر پښتون ، افغان او د قلم رښتونی امانتګر ورته په نخښه کړي ، په ټول ایماني پښتني او افغاني غیرت ورته وایي ( د افغانستان جاسوس دی ، د افغانانو لپاره کار کوي ، ملي ګټي ورته مهمي دي ):

اوس چي هغه د ملي ګټو د لیوني له کیسې خبریږم ، د خپل سوري هم وډاریږم او رښتیاهم نور خو هرڅه ته په شکمنو سترګو کتل ځکه اړینه ده چي دلته هرڅوک د شکمنو سترګو او سولیدلو نیتونو سره ژوند خوښوي .

هغه د ملي ګټو طرفدار اورم اوس لیري ،دما بیخي ډېر لیري د غرونو په هېواد کي نور میشت سو :

وو! هغه خو پخوا چي لا ماشوم و ، دهم دې غرني هېواده دلته راکډه سو اوس چي بیرته د یو شمېر ارمانونو د ایرو بادولو لره په هسکو غرونو کي سوالګري سترګي ګنډلي ساتي ته به وایې د خپل ستومان ژوند کیسه ورته په حسرت لړلې چوپتیا کي بیانوي :

د خړوسترګو شاعر چي ډېر وختونه یې په وطاق کي دومره چوپتیا به جوړه کړې وې چي د سړي به سا ورپکي تنګه سوه او کله به یې شور په وطاق کي اتڼونه اچولي و، خو په دواړو صورتو کي به یې خړي سترګي ویاندي پاته وې .

نور یې د ژړو لنګټو او اوږدو ژیرو لرونکو خلکو په منځ کي ساه په تنګېدو وه، نوځکه یې یو داسي مصروف او نالیدلي ښار ته پېښه راوکړه چي هرڅه ورته نالیدلي او هرڅوک ناپېژندونکي ورته وایسېدل نویې د کلي او سیمه خبریال وریاد سو چي په هم دې ښار کي استوګن و:

د تاندي ځوانۍ نه هېریدونکي غربتو پوڼولي وختونه یې سره تېرکړي او ډېري خوږې او ترخې خاطرې د یوه او بل سره تړلي وې ، اوس په دې نااشنا ښار کي د خپل کلیوال خبریال په لټون سو :

خبریال چي اوس په خپلاسي چلندونو په دې ښار کي په بدل سوي نوم سره پیژندون درلود نو په خپل اصل نوم چانه پېژندلو ، د یو شاعر ، کیسه لیکوال ، نقدڅېړونکي او خبریال په نوم یې نوی شناخت او شهرت در لاسه کړی و:

د خړو سترګو شاعر هم اوس وار خطا سو ،د ځان سره یې وویل :

ته وایې تېر وتی خو به نه یې دا به هغه نه وي کوم بل څوک به وي !

یو څه ساعت وروسته یې خبریال په یوه داسي نوې بڼه و مخ ته ولاړ ولیدو ، اوس څو،څو ځله شاعر خپلي خړي سترګي په داسي انداز ورپولې لکه چي خوب ویني یا په خپلو سترګو یې باور نه راځي چي په دومره لنډه موده کي دومره ترقي !

شین د جین پتلون ، سور شټ ،کلین شیو ، انګریزي جوړ کړي بیښتان ، تور دسکول ، دوه موبایلونه په یوه لاس کي یو موبایل په دا بل لاس کي ، په رسمي انداز یې خوله خندا ته جوړه کړه ، د حال احوال وروسته یې د تکبر او غرور په ډکه لهجه شاعر ته وویل :

فکر نه کوم دلته په دې ښار کي دي کوم داسي کار پیدا کړې چي لاس ورپوري اخته کړې ، زه کمپویټر در زده کړم د خلکو کتابونه کمپوزوه ، دا ډول به ډوډۍدرته ورسیږي ، زه هم یوازي یم دلته په دې وطاق کي به ګزاره سره کوو ترڅوځان ته یو کار ګورې !

د کمپویټر زدي کړي د ګوتو تر بریکټس وا نه وښتې اوس خو د شاعر پوښتنو او د خبریال مرچکي چلند شاعر دې ته اړ ایستلو چي خبریال سي هم داسي وسول نور به یې اوس هروخت تور دسکول په وږه کي ریکارډر په لاس کي د موضوعاتو په لټه و او د موضوعاتو فوکس به یې د افغانانو ستونځي او د افغانستان سیاست او روان حالت به و:

نور د خړو سترګو شاعر له ساړه باده برخمن سو شعري ټولګه یې هم چاپ کړه ، سریزه یې هم په (ومان نیازي) ورباندي ولیکله ، هم یې په ملګرو ویړیا وویشله ځکه پښتو کتاب خو دی د ویړیا ویشلو لپاره او بیا هلته چي پښتو نه د مکتب ژبه وي ، نه یې دفتري ژبه وي او چي څه مهال د پښتو لوستولو خبره راسي نو په ډېره سپین سترګي به درته وایي انګرېزي او اردو د روزګار ژبي دي په پښتو کي خو ډوډۍ نسته له لوږي به مړه سو.

دخړو سترګو شاعر اوس په یو ګران بیه هوټل کي کوټه په کرایه ونیوله نور دا کوټه یې کور و هم يې دفتر و هم یې د ملګرو لپاره د مسافرخانې اړتیا بشپړوله :

نور چي ټول کوریې له غرو او مندو د دې نابلده ښار استوګن وګرځولو نویې د اطمنیان رڼاوي په خړو سترګوکي اوس به هروخت په اتڼو وې او پر څېره به یې هرکله د اطمنیان ځلاوي لیدل کېدلې په خپلو کارونو به هر وخت بوخت پاته و:

د یوې بهرنۍ رادیو او ویب پاڼي لپاره یې لیکني او راپورونه برابرول چي دا ډول به یې اقتصادي ستونځي اوارولې د اولادونو په روزولو کي به یې هڅي کولې خو تخلیقي قوت یې په ژورنالیسټي بوختیاو کي سخت زیانمن سو ، زما په اند د تخلیق چینه یې نوره پر اوچېدو وه .

په دې وروستیو کې د افغان کډوالو د ستونځو د راسپړولو لپاره کله به تر یوه کمیپ او کله تر بل کمیپ هغه څه به یې راوسپړل چي د پاکستاني اسټبلشمنټ لپاره هیڅ د قبول وړ نه و ، د پاکستاني سیاست او په ځانګړې توګه د پښتون او بلوڅ ملت پالو ډلو دومخیزه سیاست باندي به یې نقدونه واردول چي دا هم د ډېرو شخصیاتو او ادارو لپاره د زغم وړ نه و.

دا د خړو سترګو شاعر خو د بلوڅو وسلوالو هغه پټ ځایونو ته هم ځان ورسولو چي ورتګ یې د لیوني خوب پامیږي ، دا حرکت خو یې بیخي لنډي ماران نور هم د ځان لپاره اوږده کړل هم یې را وقهرول .

اوس چي دخړو سترګو شاعر د ژوند او کورنۍ په ملتیا سلامت له دې دوږخه ، خپل جنت ته رسېدلی دی نو هروخت راترزړه سي ، یو سوړ اسویلی ورپسي وکړم خدای پاک ته یې د سلامتیا لپاره لاسونه لپه کړم د روښان مستقبل یې برخمن وغواړم ، او په دې هیله چي ( د سرو زرو مشکڼي ) به په نوي رنګ او زړه وړونکي اهنګ کي راته ډالۍ کړ ي ځکه چي حبیب الرحمن تاثیر تر خبریال بیخي ښه شاعر دی دا ځان ته موضوع ده چي ژورنالیزم زموږ څومره تکړه او د افتخار وړ نوښتګر شاعران د (خبر) په لټون خشک ، بې خوند او بې رنګ وګرځول ، چي اوس د غزل سره هم د (خبر) یا (راپور) چلند روا ساتي ، دسترګو په رپ کي غزل بشپړه کړي ، وایي هم دا اوس تازه په تازه .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: